“Ik hou van mezelf.
Het lijken vier ‘simpele’ woorden op papier. Toch deed ik er 25 lange jaren over om dat tegen mezelf te durven zeggen. Ik betaalde daar de hoogste prijs voor. En dan ben ik nog gezegend.

De meeste Nederlandse-Marokkaanse LHBTQI+’ers zullen die vier woorden nooit uitspreken, vrees ik. Omdat ze zichzelf al van het leven hebben beroofd. Omdat ze uit schaamte een leven lang liegen. Omdat hun families er alles aan doen om die kastdeur op slot te houden.

Terwijl de Amsterdamse Pride de stad elk jaar vult met trots, kleur en liefde, blijft het voor veel Nederlandse-Marokkaanse LHBTQI+’ers donker: van schaamte, van angst en van zelfhaat. Diezelfde mensen stappen vaak (onder sociale druk) toch in een hetero-huwelijk waarin zij, en hun van niets wetende partners, diep ongelukkig worden.

Ik heb het mijn levensdoel gemaakt om Nederlandse-Marokkaanse LHBTQI+’ers te helpen die geen licht meer zien aan het einde van de tunnel. Mensen die hun identiteit verliezen omdat ze zichzelf niet kunnen, willen of mogen zijn. Of jongeren die op straat worden gezet door hun familie omdat ze uit vermoeidheid hun masker niet meer konden ophouden.”

Nassiri Belaraj
Oprichter en directeur stichting Pink Marrakech