Hij heeft er nooit van gedroomd politieagent te worden, zegt Faycal El Ouaret (26). Hij studeerde eerst informatica, maar had geen zin de rest van zijn leven in een kantoor te werken. Een vriend tipte de politie. ‘Het leek me wel geinig om met sirenes rond te rijden, en de spanning trok me aan.’ Mede door zijn Marokkaanse achtergrond en homoseksuele geaardheid viel El Ouaret op tussen de andere sollicitanten. ‘Ik tikte alle diversiteitshokjes af’, zegt hij lachend aan zijn eettafel in Amsterdam.
Vijf jaar later haalt hij veel voldoening uit zijn werk. El Ouaret zit bij de verkeersdienst, een van de spannendste afdelingen binnen de politie. Hij houdt zich onder meer bezig met voertuigcriminaliteit, het opsporen van drugs- en wapensmokkelaars, en achtervolgingen. Hij deed een speciale rijopleiding, rijdt rond in een snelle Audi of op zijn motor, waarop hij dol is. ‘Ik kom op plekken waar weinig mensen komen – en ik zit bijna nooit op kantoor.’ En hij is goed in wat hij doet. ‘Ik ben iemand die het hoofd koel houdt tijdens stressvolle situaties.’
El Ouaret is daarnaast voorzitter van Roze in Blauw Amsterdam, het lhbti-netwerk van de politie. Dat team probeert de aangiftebereidheid te vergroten onder lhbti’ers die worden belaagd. ‘Als je wordt overvallen in een cruisegebied, terwijl je vriendin en familie niet weten dat je gay bent, is de drempel om naar de politie te stappen hoog. Dan is het makkelijker om je verhaal te doen bij een lhbti-agent.’ Hij weet dat veel mensen denken dat er niks met hun aangifte gebeurt. ‘Maar als je wordt bespuugd, willen wij dat registreren. Roze in Blauw weet al dat deze dingen gebeuren, maar zonder meldingen en aangiften kunnen wij minder doen.’
Wil je het hele artikel lezen? Klik dan hier!